كتاب رشد حركتي

الف) محروميت حسي: 

محدود شدن تجارب حسى اوليه ارگانيسم، رشد ادراكى، ذهنى و هيجـانى او را بهشدت عقب مىاندازد. توضيح هب براى اين عقب ماندگى اين است كه تجارب محـدود حسـى، توانايى ارگانيسم را براى ايجاد مجتمعهاى سلولى و زنجيرههاى مرحلهاى بـهعنـوان اسـاس هرگونـه فعاليت شناختى محدود مىكند. بهخوبى معلوم گشته است كه تجارب حسى محـدود، مـانع رشـد شـبكههـاى نوروفيزيولـوژيكى معرف اشياء و رويدادها در محيط مىشود. اما يك سؤال پيش ميآيـد كـه اگـر پـس از رشـد طبيعـى نوروفيزيولوژيكى تجربة حسى محدود شود، چه اتفاقى خواهد افتاد؟ يك رشته آزمايش در دانشگاه مك گيل بهسرپرستى «هب» انجام گرفت تا به ايـن پرسـش پاسـخ دهد. اكثر آزمودنيها اين شرايط را تنها براى دو يا سه روز توانستند تحمـل كننـد (بيشـترين مـدت 6 روز بود). آزمودنيها، در تعاملهاى محدودى كه با آزمايشگر داشتند، خيلى حساس و زود رنج شـده بودند و رفتارهاى كودكانهاى از آنها سر مىزد. آنچه باعث تعجب هب و همكارانش شد، اين بود كه محروميت حسى، آثارى بسيار فراتر از ملال ساده ايجاد كرد.